Dag 4: 27 november Hanoi - Sapa

Gisteravond werd ik opgepikt om met een nachtbus naar Sapa te reizen. Dit is in het noorden van Vietnam waar verschillende bergstammen wonen. De bekendste is de hmong. Ik stapte in een klein stampvol busje. Gelukkig was dit slechts de transfer naar de zogenaamde sleeper bus. Ik heb vaker gereisd met een nachtbus maar niet zoals deze. Letterlijk zijn de stoelen in slaap positie. Het is prima verzorgd met een dekentje, wat eten en drinken en zelfs WiFi. Ik ben niet van plan wakker te blijven maar nog een x extra rust te pakken.

Rond 6 in de ochtend kom ik aan in Sapa. Ik loop een klein stukje naar het hotel waar ik me kan opfrissen en ontbijten om rond 8.30 te starten met de trekking van 2 dagen. Het ontbijt is op de 7e verdieping en ondanks er nog laaghangende bewolking is ben ik blij verrast met het fantastische uitzicht. Ik ontmoet Simone uit Zwitserland die ook de trekking met mij gaat doen en ontbijten samen. Banana pancake please en de herinnering van Thailand en Indonesië komt gelijk weer op.

We zijn de enige 2 die met een gids deze trekking gaan doen en daar zijn we erg blij mee! We maken ook een langere trekking dan de standaard. Zo'n 18 kilometer op de eerste dag.

Onze gids heet Mi. Een jonge hmong vrouw van 24 met al 3 kinderen. Ze is gekleed in traditionele kledij. Een donker kleurrijk pakje met doeken om haar benen gewikkeld. Ze heeft lang haar, bijna tot de grond, wikkelt het om haar hoofd en maakt het vast met zilveren kammen. Ze is prachtig. Ze is klein maar dat zijn de meeste vrouwen van de hmong stam. We beginnen te lopen in Sapa town en op de lokale markt koopt ze vers fruit, groenten en vlees om tijdens de lunch eten voor ons klaar te maken. Twee hmong vrouwen hebben ons direct gespot en lopen met ons mee. Beiden ook in traditionele kledij, het jonge meisje draagt een kind op haar rug, gewikkeld in vele kleurrijke doeken. De oudere vrouw draagt een rieten mand en maakt non stop van lange takken dun touw om later te kunnen verwerken in souvenirs. Mi noemt ze "followers". Ze lopen de hele weg met je mee in de hoop dat je vervolgens souvenirs van ze koopt.

We hoeven geen regenlaarzen te kopen want het de paden zijn niet meer zo glibberig. Het heeft er veel geregend de afgelopen week en de gruwel verhalen van koud, mistig, nat, weinig kunnen zien voorspelde weinig goed. De vooruitzichten van vandaag zijn goed en hebben er zin in!

We dalen langzaam langs smalle paden naar beneden en na nog geen 5 minuten hebben we het bloedheet. 2 lagen gaan uit en prop ik in m'n daypack. We komen grote groepen tegen maar raken ze snel uit het oog. We nemen een andere route. De grond is toch best glibberig en soms slip je weg of blijft je voet vast in de modder. Voorzichtig lopen en vaak stoppen om te genieten van het uitzicht. Het is adembenemend. Groene heuvelachtige rijstvelden om ons heen en de zon schijnt volop. Nog meer omhoog kijkend zie je prachtige bergen. We gaan omlaag dan weer omhoog, langs beekjes en enorm grote bamboe bomen. Af en toe een klein dorpje, lees een paar huizen. Spelende kinderen, zo nu en dan een scooter die ons passeert (ongelooflijk) en hmong vrouwen in traditionele kledij. Waar je ook kijkt, je bent omringd met rijstvelden en een prachtige groene natuur. Her en der buffels in de verte. Wat je meer ziet zijn varkens, vooral de kleintjes zijn super schattig. Ook kippen en kuikentjes, eendjes en soms een hond dwalen rond in het veld.

Rond 12 hebben we een lunch break en nemen plaats in een hutje. De followers zijn er nog steeds en halen vanuit het niets tassen met souvenirs tevoorschijn. Kleurrijke doeken, portomonees, armbandjes en het spel is opnieuw begonnen. Ze zijn volhardend tot je breekt om iets te kopen. Ondertussen is Mi voor ons aan het koken. Mijn oog valt op een blad waar een mega grote spin een maaltje naar binnen aan het werken is. Interessant om te zien maar liever niet als je me een beetje kent.. Mi brengt het eten en het ziet er overheerlijk uit. Een tafel vol plezier en uiteraard eten we met stokjes. We koelen na het eten snel af en willen weer verder trekken. Niet zo zonnig meer maar na een paar stappen weer snel opgewarmd.

Het blijft een grote uitdaging om niet uit te glijden. Het is echt hilarisch met de geluiden die we erbij maken. Overigens zijn de 2 followers gestopt met volgen (de buit is binnen). Mi loopt rustig voor ons er begeleid ons perfect door de omgeving. Behalve kort in het begin hebben we de hele route zonder andere toeristen gelopen. Ik vind het geweldig om off the beaten track te lopen. Midden in de natuur, de stilte en rust is het tegenovergestelde van het drukke Hanoi. Dit heeft zeker mijn voorkeur.

Ook leren we Mi beter kennen en verteld ze over haar leven. Ze is naast gids ook moeder van 3 kinderen en helpt ook mee in de periode van zaaien en oogsten van rijst. Laatstgenoemde is overigens rond september dus de rijstterrassen zijn kaal. Dit maakt het uitzicht echter niet minder mooi. Ze heeft ook kippen en varkens die net als katten netjes elke dag terugkeren naar huis. Haar man zorgt ook voor de kinderen. Dat is ook duidelijk zichtbaar tijdens de trekking waar je bijna alleen maar vrouwen ziet en de mannen veelal met de kinderen. De kinderen zijn stuk voor stuk knap en een plaatje om naar te kijken.

Vlakbij Tan van, ons eindpunt bezoeken we een plek waar hmong vrouwen aan het werk zijn. Ze zitten met een stuk weefgetouw kleurrijke patronen te ontwerpen. 

Wanneer deze klaar zijn, worden ze geverfd en geborduurd met prachtige ontwerpen. Opmerkelijk is, dat hmong vrouwen gebruik van planten en bladeren. Hennep en indigo.
Vervolgens rollen ze de stof rond een glad stuk hout, waarover wax zit, om de stof in te wrijven. Zo zorgen ze er voor, dat de kleur heel lang op de stof blijft zitten.

Ook verteld Mi over de traditie om een meisje te "ontvoeren", waarmee je wilt trouwen. Een man kan zijn vrienden vragen om een meisje, waarvan hij houdt, naar zijn huis te lokken en haar daar drie dagen vast te houden. Tijdens deze drie dagen, kan het meisje instemmen om zijn echtgenote te worden en dan zal er een grote bruiloft worden gehouden.
Echter, het meisje kan ook na drie dagen naar huis gaan, als ze hem niet wil.

Bijzonder om te horen en om te zien op welke bewonderingswaardige manier nog steeds met de hand producten worden gemaakt.

Rond half 5 eindigen we eindelijk bij onze Homestay in Tan van. Bamboo bar. We nemen eerst plaats voor een verfrissend drankje en sluiten aan bij een groep van uiteenlopende nationaliteiten. Knus bij de open haard delen we onze ervaring. Dan krijgen we onze kamer toegewezen. Een flinke klim naar het huis. De bovenverdieping is groot en heeft meerdere bedden verspreid over de grote ruimte. Het ziet er gaaf uit! Ik neem een warme douche en dat is heerlijk! Na zo'n lange trekking. Ik deel de douche wel met een spin, best een grote, maar valt te overzien met de grotere die ik onderweg ben tegengekomen.

We lopen weer terug naar de bar waar we aan een grote tafel vol met eten mogen plaatsnemen. We eten samen met de eigenaar, familie leden en nog 3 andere reizigers waar we de rest van de avond mee kennis maken en een flink aantal potjes Uno spelen.

Rond half 10 lig ik in bed en heb ik eindelijk even tijd om de dag te verwerken en deze blog te schrijven. Het is inmiddels 12 uur en iedereen slaapt al. 7.45 gaat de wekker voor de 2e trekking. Shit ik moest er toch nog eruit om naar de wc te gaan na flink wat kopjes thee. De wc is buiten en deel ik net muggen, nachtvlinders en wat onherkenbare beestjes. Welcome to nature! Ik post snel dit bericht en probeer morgen foto's te plaatsen.

BTW, ik heb wel echt een heerlijk matras, dik dekbed en zelfs een matras verwarmer!