Dag 22/23/24: 15/16/17 december Dalat - Ho Chi Minh

Dag 22: Vrijdag 15 december
De busrit van Dalat naar Ho Chi Minh is dit keer overdag. Erg vond ik dit niet omdat je zo meer mee krijgt van de omgeving. Voor de laatste keer kan ik genieten van het bergachtige landschap wat langzaam overgaat in platteland tot ik rond 15 aankom in Ho Chi Minh. Veel drukker, hectisch en broeierig dan de hoofdstad Hanoi.

Ho Chi Minh is een metropool in het zuiden van Vietnam en is de grootste stad van het land met miljoenen inwoners. De stad wordt vaak nog Saigon genoemd. In 1976 worden Noord- en Zuid-Vietnam herenigd en veranderde de naam van de stad van Saigon naar Ho Chi Minh City.
Vernoemd naar de voormalige leider en lokale held -Ho Chi Minh-, die een jarenlange strijd heeft gevoerd voor een communistisch Vietnam.

Mijn hostel is aan de Pham Ngu Lao, vlakbij de bushalte en de drukke backpackers straat. Ik ben nieuwsgierig naar deze stad en nadat ik ben opgefrist ga ik ronddwalen. Ik loop al snel op de Bui Vien Street. Het is net als de Khao San Road van Bangkok. Het barst er van restaurants, bars, winkeltjes en verkopers. En vooral ook andere backpackers die hier in de avond compleet losgaan. Leuk om even rond te dwalen maar niet perse noodzakelijk voor mij om daar los te gaan. Na nog geen 5 minuten loop ik tegen Christina en Julien aan, 2 Nederlanders die ik op de 1e dag in Hanoi heb ontmoet. Zo leuk om elkaar dan weer te zien en ze geven nog wat tips. Ik dwaal verder rond en ga al snel uit deze straat. Ik tref een ondergrondse shopping mall en is even verkoelend om rond te lopen. Het is zo benauwd buiten en moet nog even wennen aan het weer.

Ik vervolg mijn weg en wil op een druk punt oversteken. Dat is serieus een grote uitdaging elke keer. Nog drukker dan Bangkok en Jakarta, vooral niet gaan twijfelen en lopen. Kris kras door het drukke verkeer. Een man ziet me een beetje worstelen, pakt mijn hand en neemt me mee naar de overkant. Je moet heel voorzichtig zijn zegt hij zorgzaam en oppassen met je camera en telefoon. Ik bedank hem vriendelijk en loop verder door. Hij volgt dezelfde weg en vraagt wat ik wil zien. Ik heb geen flauw idee.

Ho Chi Minh heeft verschillende districten en in district 1, waar ik verblijf zijn de meeste bezienswaardigheden. We lopen en praten wat. Hij heet Daby en woont al 9 maanden hier. Hij heeft een schoenenzaak hier maar ook in andere landen. Daby is vrij en wil me graag de leuke plekken laten zien. Ik vind het ook leuk om gezelschap te hebben en we belanden op de Ben Thành market. Dit is een overdekte stad markt vergelijkbaar met vorige markten. Groot, druk, smal en genoeg te beleven en te eten. Het is leuk om even te zien maar voelt inmiddels als "same same".

Inmiddels is het avond en straks zal buiten om deze markt de nightmarket plaatsvinden. Ik zou graag het uitzicht over de stad willen zien en lopen naar de Bitexco Tower. Dit is de grootste toren van Ho Chi Minh en is circa 265m hoog. Op een of andere manier weet Daby binnen te komen en met mij overal langs te lopen zonder te betalen. Ik volg trouw en we stappen in de lift. We gaan naar de hoogste verdieping, 52. Het uitzicht is waanzinnig. Het is donker en je ziet de lampjes van het drukke verkeer over de wegen. Met de vele wolkenkrabbers en hoge gebouwen voelt Ho Chi Minh City veel meer westers aan dan andere bestemmingen in Vietnam.

We lopen door naar de Nguyen Hue street wat een groot plein is waar veel te beleven valt. Je treft er o.a. het Rex hotel, Carvalle hotel en het Hotel Continental Saigon dat ten tijde van de Vietnamoorlog gevuld was met toonaangevende journalisten. In diverse films over de Vietnamoorlog komen deze hotels voor. Ook zijn er diverse aanslagen gepleegd tijdens de oorlog. Naast de hotels staat het prachtige stadhuis van Ho Chi Minh stad en de in Franse stijl gebouwde opera.

Het is ontzettend leuk om te zien hoe alles, vooral de grote shopping malls versierd zijn met kerstversiering, terwijl ze hier niet christelijk zijn.

Ik loop langzaam terug richting mijn hostel neem afscheid van Daby en ga straks een poging ga wagen in de drukke party street. Het is immers nog vroeg en ik blijf wel een paar dagen hier. De hostel is leuk, veel jongeren, genoeg aanspraak maar niet interessant genoeg om mee op te trekken. Ik ga weer ronddwalen en gek genoeg kom ik al snel weer iemand tegen. Simone die ik in Sapa heb ontmoet. Ze tipt me over een rooftop skybar in deze drukke straat. Perfect! Ik heb niet zo veel zin om op te gaan in de menigte. De skybar is dichtbij en er hangt een goede sfeer met uitzicht op de Bitexco Tower en andere wolkenkrabbers.

Ik sta even stil bij een tafeltje en wordt aangesproken. Dat even stil staan is al gauw de rest van de avond en zit aan tafel bij John en Jake uit Amerika. Het zijn neven van elkaar en Jake woont bijna 10 jaar al in Ho Chi Minh. John is op bezoek en gaat straks doorreizen. Ik wissel met John gegevens uit om mogelijk later nog af te spreken.

Dag 23: Zaterdag 16 december
Vandaag heb ik alle tijd om de stad te verkennen maar ook om uit te slapen. Ik ben vandaag alleen op pad wat ondanks het alleen reizen nauwelijks is voorgekomen. Ik wandel door de parkjes naar de Ben Thành market en waan me opnieuw in alle gebeurtenissen. Op het grote plein aan de Nguyen Hue street stap ik in een van de buitenkant duister vervallen flat tussen alle hoogstaande gebouwen. Elke verdieping heeft bezienswaardigheden en doet me denken aan een lokale straat met ook leuke terrasjes. Heel trendy en hip.

Ik loop door naar het stadhuis, de Notre Dame van Ho Chi Minh (een replica van Parijs). Naast de Notre Dame ligt het oude postkantoor van Ho Chi Minh stad en is gebouwd tussen 1886 en 1891, toen Vietnam onder Frans gezag viel. Het gebouw is in koloniale stijl gebouwd en ontworpen door Gustav Eiffel. Ook staan er oude telefooncellen en balie’s waar je old skool met een kwastje lijm op je postzegel kunt smeren voordat je hem op je enveloppe plakt om te versturen. Best cool!

Het meest indrukwekkende van deze dag is mijn bezoek aan het war remnants museum, het oorlogsmuseum. Het museum toont diverse tanks, vliegtuigen, helicopters, wapens en ander oorlogmateriaal. Meer indrukwekkend en vooral ook emotioneel zijn de foto’s van diverse journalisten die tijdens de oorlog foto’s maakten van de ware aard van de oorlog. Helaas zijn ook veel fotografen tijdens de Vietnamoorlog gesneuveld. Er worden ook veel gruwelijke foto’s getoond van de afgrijselijke daden die de Amerikanen en hun bondgenoten uitvoerden. Foto’s van gemuteerde kinderen en zwaar verminkte oorlogsslachtoffers door Agent orange, B-52 bombardementen en napalmbombardementen.

Met een zwaar en vol hoofd loop ik het museum uit en toevallig appt mijn vriendin Sanne en bellen we even. Nu heb ik zo'n in wat zoets en eten. Ondertussen heb ik ook contact met Norman die vandaag met Cecilia en Jana uit Dalat zijn aangekomen.
We spreken af bij de Ben Thành market waar ik geniet van Mango juice en spring rolls terwijl ik op hem wacht. Samen met Norman struinen we rond, ook de street food market vlakbij mijn hostel slaan we niet over waar we later Cecilia en Jana ontmoeten. Een massage mag na het vele lopen vandaag ook niet ontbreken.

Dag 24: Zondag17 december
Last minute heb ik gisteren nog een dag trip geboekt naar de Mekong Delta. De stad is ontzettend leuk voor 1,5 dag, maar ook fijn om er even aan te ontsnappen. Al vroeg vertrek ik met een groep per bus en stoppen voordat we de Mekong rivier op gaan eerst nog bij een tempel. Met een bootje gaan we naar 2 eilandjes, unicorn Island en phung island waar we kennis maken met de locals, hun tradities en de dingen die ze maken (waaronder smakelijke karamel). We gaan ook een stukje over de smalle Delta met een roeibootje om een indruk te krijgen van de dagelijkse gang van zaken. Bij het volgende eiland lunchen we, stap ik op een fiets om het eiland te verkennen en eindig ik in een hangmat waar ik al snel in slaap val. Het is ongeveer 2 uurtjes terug met de bus waar ik rond 17 weer arriveer in Ho Chi Minh.

De tour van 1 dag is eigenlijk te kort om echt een indruk te krijgen. 2 dagen red ik net niet omdat ik heb besloten om naar Phu Quoc te gaan als laatste bestemming van mijn vakantie waar ik maandag avond naar toe vlieg.

In de avond spreek ik af met John die ik recent heb ontmoet. We gaan van bar naar bar op tips van mensen die al een tijd in Vietnam wonen. Taxi in en uit. De meest fancy plekken belanden we met top drankjes. Ik vertel dat ik morgen nog een halve dag heb en stiekem heel veel zin heb in overbodige luxe en rust. John komt met het idee om in een groot hotel te overnachten. Voor zijn werk heeft hij genoeg punten gespaard en online boeken we een kamer in een Marriott hotel voor noppes. Eenmaal aangekomen blijkt de reservering via de app niet goed te werken. De reservering is voor morgen ipv vandaag. De receptie geeft aan niks te kunnen betekenen. Een kamer kost normaal rond de 200 dollar en zijn echt niet van plan dat te betalen.

We zien er allebei ook shabby uit als echte backpackers en passen totaal niet in het plaatje van het mega grote hotel. We hebben ook niks bij ons. Geen tas, geen paspoort, geen legitimatie. Uitdaging om dit voor elkaar te krijgen.

Ik ga rustig aan de bar zitten terwijl John het regelt. Ik heb gelukkig wel een foto van mijn paspoort op mijn telefoon. Ons verhaal is dat we morgenmiddag een vlucht hebben, net zijn aangekomen van een andere vlucht en de koffers bij vrienden zijn. We hebben echt even rust nodig en zijn trouwe klanten van het hotel. Ik doe alsof ik ontzettend chagrijnig ben dan de kamer nog niet geregeld is.

Dan komt de manager en geeft akkoord, ik kan gelukkig mijn paspoort laten zien op de telefoon en John kan volstaan met zijn naam en achternaam op een papiertje te schrijven. We krijgen zelfs een upgrade naar een betere kamer. Eenmaal in de liggen we in een deuk hoe we dit voor elkaar hebben gekregen.

De kamer is mega groot, voorzien van alle faciliteiten met uitzicht op hoge gebouwen en de rivier. De badkamer heeft zelfs een view op de stad. Het is een paradijs en voel me even verwend. We bestellen ter compensatie van de gratis overnachting van alles via roomservice en liggen in een deuk van de mooie glimmende slippers tot aan de badjassen. Ook kan ik genieten van een mega lange warme douche en slapen in een fijn bed. Hostels, Homestay enz is absoluut prima maar het is toch ook erg fijn een eigen kamer te hebben. En niet de minste.