Dag 17/18/19: 10/11/12 december Hue - Hoi An

De busrit zit er weer op en rond 8 stap ik uit in Hue. Ik ben eindelijk aangekomen in het midden van Vietnam.

Hué was vroeger de keizerlijke hoofdstad van Vietnam en ligt op de voormalige grens van Zuid- en Noord-Vietnam. Hierdoor heeft de stad zowel tijdens de onafhankelijkheidsstrijd als tijdens de Vietnam-oorlog zware schade opgelopen. Veel oude gebouwen in Hué zijn daarbij beschadigd. De verboden stad en de keizerlijke graven, ook wel tombes zijn mooie bezienswaardigheden.

Het midden van het land zit op dit moment echter nog aan het eind van regenseizoen en gezien de ervaringen van andere reizigers, wat ik lees en mijn tijdsbestek kies ik ervoor dit te skippen. Wanneer ik uit stap zie ik namelijk dat het prachtig weer is, zonnig en zo'n 25 graden. Dit doet mij besluiten om direct een easy rider te regelen voor de Hai Van Pass. Je kunt zelf een scooter huren of achterop bij een easy rider de afstand leggen. Het is een populaire manier om van Hue naar Hoi an te reizen. Het is totaal ongeveer 150 km, waarbij de Hai Van Pass circa 22 km is.

Ik hoef niet lang te wachten en dan komt Leki (lucky), mijn Easy Rider voor vandaag. Het is grotere motorbike dan de Ha Giang loop. Leki bindt mijn backpack achterop vast. Good to go! Vietnam is echt een biker land en vooral voor backpackers interessant om de lange busritten af te wisselen. Ook deze rit was weer fantastisch! We rijden uit de drukke stad, langs een aantal bezienswaardigheden richting de kust. We rijden langs rijstvelden en lagunes waar ik vissers tref die praktisch wonen in hun vissersbootjes.

Onderweg kom ik bij een stop een andere easy rider tegen. Dennis uit Slovenië zit achterop. We doen de zelfde route uiteraard en komen elkaar elke keer tegen.

We hebben een stop bij de elephant springs. Deze waterval heeft haar naam te danken aan de grote rots in de vorm van een olifant. Deze staat bovenaan de stroom en lijkt uit te kijken over de natuurlijk gevormde poeltjes die verbonden worden door kleine watervalletjes en stroomversnellingen.

Daarna stoppen wij bij Lang Co Beach en begint de Hai Van Pass. Zodra we het bord Hai Van Pass passeren gaan we via een slingerende bergweg en haarspeldbochten omhoog de berg op en geeft een uitzicht op de zee die ver beneden tegen de rotsen aanspoelt. De uitgestrekte blauwe zee, de rotsen, de groene omgeving geeft een momentje van rust.

We rijden door langs de kust naar Danang. Het lijkt alsof je in Miami bent maar is toch echt Vietnam. Voor ik in Hoi An aankom stop ik nog bij de Marble Mountains oftewel Marmeren Bergen). Het is een groep van vijf marmeren en kalkstenen bergen, vernoemd naar de vijf elementen van de oude oosterse filosofie: metaal (Kim), hout (Moc), water (Thuy), vuur (Hoa) en aarde (Tho). Deze bergen hebben een ingewikkeld systeem van grotten en tunnels. In het verleden werden ze gebruikt als schuilplaatsen en het was een belangrijke basis voor de Vietcong. 

Onder de vijf deze bergen behoort de Thuy Son, de berg van water. Deze berg heeft veel grotten en boeddhistische tempels en is de enige berg van de Marble Mountains, die toegankelijk is voor bezoekers. Boven heb je het mooiste uitkijkpunt, dat de berg rijk is. Men noemt deze plek: Riverview Tower.

Rond 16 kom ik met de tip van Leki bij Little Leo Homestay in Hoi An. Nog geen 5 min later komt een klein groepje backpackers, waaronder natuurlijk Nederlanders in kerstman pakken aan op de motorbikes. We krijgen uitleg over de bezienswaardigheden in Hoi An en dat we gebruik kunnen maken van de bikes. Deze plaats is niet zo groot dus dat komt vast goed. Ik heb eindelijk 2 dagen om mijn kleren te wassen en geef ze af, ga voor een douche en stap op de fiets naar de nightmarket.

Binnen 5 min ben ik in het oude centrum en het is de beste plek qua sfeer tot nu toe. Het is klein, authentiek, kleurrijke straatjes vol met lampionnen, restaurantjes en historische gebouwen. Ik parkeer mijn fiets en inmiddels is het donker en zijn alle straatjes verlicht door de lampionnen. Met dennis had ik snel gegevens uitgewisseld dus ik vraag waar hij uithangt. Hij stond ook op het punt een rondje door de oude stad te lopen en ik ontmoet hem op de nightmarket. Met flinke trek struinen we de kraampjes af en eten bijna alles wat we tegenkomen. Hartig, zoet, hartig, zoet er zit geen stop op. Het is zondag en het is bizar druk in de smalle straatjes en de bekende Japanse brug. Deze brug is overigens het symbool van Hoi An om het Japanse deel van de stad te verbinden met het Chinese.

Op de rivier drijven vele lampionnen met een kaarsje wat je ook kan loslaten op de rivier nadat je een wens hebt gedaan. Je kan ook over de rivier een stukje varen met een klein roeibootje. Het was niet te filmen of te fotograferen maar was echt magisch. Zo veel, zo kleurrijk. Een stadje om verliefd op te worden. Ook ik en Dennis stappen voor een klein stukje in het bootje maar dat was meer praktisch om niet weer om te lopen.

We drinken nog wat bij een restaurant aan het water en dan fiets ik weer terug naar mijn hostel. Ik deel de kamer met nog 3 meiden, ja allemaal jonger dan mij maar super vriendelijk.

De volgende dag ontbijt ik met mijn kamergenoten Pauline uit Polen en Judith uit Duitsland en we besluiten samen op de fiets de stad te verkennen. Het is droog, warm, niet zo zonnig maar perfect om rond te wandelen. Lopen door het oude centrum is gratis maar je betaald voor toegang tot 5 bezienswaardigheden. Ontspannen lopen we door de kleurrijke straatjes en stappen her en der ergens in. Zo hebben we de Fujian Assembly Hall bezocht. Een oud Chinees gemeenschapshuis dat later (en nog steeds) als tempel diende ter ere van de god Thien Hau. Binnen vind je prachtige kleurrijke zalen.

En de Old House of Tan Ky. Een van de oudste huizen in Hoi An met een mooie binnenplaats. Er wonen nog altijd Japanse familieleden van de oorspronkelijke bewoners. Daarbinnen zien we ook een meetlat van de waterstanden gedurende de regen en typhoon periode die nu op zijn eind zit. De afgelopen 20 jaar hebben de huisjes waaronder ook deze vaak bijna volledig onder water gestaan door het weer. Zo ook afgelopen 5 november wat ik nog op de verjaardag van mijn vader heb kunnen zien op tv. Op de meetlat was 5 november de Ena hoogste waterstand in de geschiedenis. Onvoorstelbaar om te zien hoe snel de bevolking zich herstelt hiervan. Werkelijk niks zichtbaar van deze verschrikkelijke gebeurtenis.

Onderweg snoepen we van allerlei marktkraampjes en duiken verschillende winkeltjes in. Alles is leuk natuurlijk en wil je kopen. Hoi An staat ook bekend als de walhalla voor maatwerk kleding. Meer dan 400 maatkleding winkels en op straat word je regelmatig aangesproken om je binnen te krijgen. Pauline en Judith willen graag een jurk en we stappen op tip van de hostel ergens binnen. Het zijn er zo veel en je wil waar voor je geld. Ik ben zoals gewoonlijk niet voorbereid met een jurk die ik graag zou willen. Pauline en Judith wel en beginnen te onderhandelen. Ik kijk rustig in de shop en allerlei jurken via te tablet die ik krijg aangereikt. Ik krijg een beetje een assepoester gevoel en waan me in allerlei jurken die ik aan zou kunnen hebben. Dan komt mijn nuchterheid weer en heb helemaal geen zin in dat gedoe. Dat getut is niks voor mij en als ik een jurk wil ben ik te kritisch en dan kan ik nog een paar dagen langer blijven.

Na het opmeten etc lopen we weer verder en komen aan op de markt. 1 grote food hall en buitenom tal van kraampjes. De hal is waanzinnig en overal kun je aanschuiven voor lokaal eten. Daar zeg ik geen nee tegen en nemen plaats. Het is hysterisch, druk en ik vind het geweldig. We zochten een kraampje waar het druk was en gepropt eten we naast elkaar. Het kraampje schuin achter ons heeft bijna geen klanten. Het vrouwtje van ons kraampje lacht de andere kraam uit. Er ontstaat een kibbelende ruzie waarbij de een steeds harder lacht en de ander steeds chagrijniger kijkt. Hilarisch om te aanschouwen.

Buiten de hal lopen we langs de andere kraampjes, verdeeld in groepen. Vlees, vis, groenten ga zo maar door. Zo zie is de meest bizarre dingen op de snijplanken bij het vlees, mooie theepotjes, maar ook slangen in een fles opgezet.

De hele dag struinen we rond en je kijkt je ogen uit. Aan de rivier drinken we wat bij een knus restaurantje genieten we van wat voorbijkomt. Heel eventjes begint het te regenen maar is te verwaarlozen op deze prachtige dag. Langzaam gaat het schemeren en gaan de lampionnen weer aan.

Rond 7 bezoeken we nog een thee ceremonie bij een tempel. Klinkt saai, zo heel spectaculair was het ook niet maar de manier waarop dit wordt uitgevoerd is zo punctueel dat het toch interessant was om te zien. Zo veel moeite voor een kopje thee, lol.

Alsof we niet genoeg gegeten hebben starten we voor de zoveelste keer een jacht op street food. Ik ben er gek op.

We lopen weer terug richting de brug en het water, de nightmarket op en onderhandel voor een mooie lampion. Een must have gadget om mee naar huis te nemen en eindigen in een straat met barretjes waar de zogenaamde hippe backpackers zijn. De reggae bar is top en doet me denken aan Pai in Thailand. De cocktails en muziek zijn meer dan oke.

De derde dag in Hoi An start na mijn ontbijt met alvast uitchecken omdat ik vanavond weer door ga reizen.

We gaan opnieuw met z'n drieën naar de oude stad om nog een optreden te bekijken, de op maat gemaakte kleding door te passen, terwijl ik rondjes door de stad fiets en daarna beach day! Pauline blijkt nog even zoet te zijn dus gaat niet mee. Het is een kleine 3 km fietsen naar het strand, Ang Bang Beach. Zeker niet te vergelijken met de stranden van Thailand maar wel de moeite waard. Helemaal in mijn geval gezien het mijn 1e echte beach day is na 2weken. Het volop zonnig vandaag en bezoeken vlak voor het strand nog de Tra Queen Herb Village. Niet groot maar geeft een beeld van het boeren leven.

We spenderen een halve dag op het strand en is later helaas wat minder zonnig maar prima. Vietnam heeft ook veel Franse invloeden en een Bahn Mi broodje lonkt naar mij op de weg terug. Echter stappen we in een soort bakkerij met echt vers brood. Ja echt vers ja. Dat tref je niet vaak hier. En het was toch lekker! Dan verlang je even naar huis waar je altijd vers brood hebt.

Het is zeker de moeite waard een paar dagen in Hoi An te verblijven. Deze stad is een van de weinige die tijdens de Vietnam-oorlog onaangetast is gebleven

Terug bij de hostel kan ik gelukkig nog even douchen om het zand van mijn lichaam af te spoelen. Mijn schone was in de backpack te stoppen (zo blij mee) en wat op mijn telefoon te bekijken voor mijn vervolg reis. Ik neem afscheid van Pauline en Judith en de eigenares zwaait me uit. In nog geen 5 min loopafstand ben ik bij het busstation waar ik vertrek naar Dalat.

Rond 18.30 vertrekt de bus en scoor nog snel een Bahn Mi broodje voor vertrek.
Een lange busreis staat me te wachten. Morgen vroeg kom ik rond 7 am in Nha Trang om over te stappen op een bus naar Dalat. Ik denk rond 13 te arriveren. Vliegen is veel sneller en was ook mijn bedoeling maar zag geen juiste tickets om te boeken. Wel heb ik tijd om alle indrukken van de afgelopen dagen te verwerken in dit verslag. De foto's geven hoop ik ook een aardig beeld.